از بعضی آیات و روایات استفاده میشود که هدف از خلق جهان هستی، رسیدن انسان به تکامل است.
1-
"هو الّذی خلق لکم ما فی الارض جمیعاً؛ او خدایی است که برای شما همه آن
چه را که در زمین است، آفرید".(1) بنابراین، کره زمین و آن چه در روی زمین
یا زیر زمین قرار دارد برای رفاه و بهره وری انسان خلق شده است.
2-
"اللَّه الّذی خلق السّموات والارض و انزل من السّماء ماء افاخرج به من
الثّمرات رزقالکم و سخر لکم الفلک لتجری فی البحر بامره و سخر لکم الانهار و
سخر لکم الشمس و القمر دائبین و سخر لکم اللیل و النّهار؛ خدا است که
آسمانها و زمین را آفرید و از آسمان باران نازل کرد و بدان باران برای
روزی شما میوهها رویانید و کشتیها را رام شما کرد تا به فرمان او دریا
روان شوند و رودها را مسخر شما ساخت و آفتاب و ماه را که همواره در حرکتند
رام شما کرد و شب و روز را مسخر شما گردانید".(2)
طبق
این آیه آسمانها و زمین و تسخیر کشتی و امواج دریا و جاری شدن نهرها و
خورشید و ماه به گونهای مجبورند حرکت نمایند که به سود بشر تمام شود.